"De bonte hoeve"

Zorgboerderij / Paardenmelkerij

Dunla

tweede premie

Dit is Dunla van de bonte hoeve, Dunla is een dochter van T´Kaya en Zidane. Het is een prachtig gebouwde merrie met mooie soepele gangen. Dunla is een pony die veel van aandacht houdt en zodra je ze één keer geknuffeld hebt blijft ze je achterna lopen (soms zelfs tot vervelens toe).
Dunla hoopt in 2011 haar eerste veulen te krijgen van Hilko. Helaas kreeg zij in het najaar van 2010 een miskraam en vonden we een heel klein veulentje (merrietje) in het weiland, ze mocht even lekker op stal om aan te sterken want ze had wel last van de miskraam en in 2011 hebben we haar opnieuw gedekt met Hilko, hopelijk gaat het nu wel goed.

Dunla met haar vaste verzorgster Manoek.

In 2012 blijft het lang onzeker of ze drachtig is, ze wordt niet meer hengstig maar echt dik is ze ook niet, ook haar uier "doet wel wat" maar niet echt veel, de datum dat ze is uitgeteld gaat voorbij en ze is inderdaad wel iets dikker als normaal maar niet super dik zoals zoveel uitgetelde merries zijn. Haar uier blijft hoog tussen haar liezen zitten en wil niet echt groeien. Omdat ze wel over tijd is en toch wel iets dikker staat ze wel onder de camera en houden wij haar in de gaten. Dunla kan 's-nachts heerlijk languit slapen en is super rustig op stal, zo ook in de nacht van 6 op 7 mei 2012. Om de één of andere reden ben ik super vaak wakker die nacht en moet zo ongeveer ieder half uur even naar het toilet, halverwege de nacht drink ik nog wat en slaap dan weer voor een half uurtje. Alle pony's onder de camera's zijn rustig en ook Dunla ligt vaak lekker te slapen en staat dan weer even te eten, dan....... als ik om half 4 wakker wordt zie ik Dunla weer (normaal) liggen te dutten maar in de andere hoek van de stal ligt nog iets, waarempel, een veulentje, een mooi bruinbont merrietje dat verwoede pogingen doet om op te staan maar dat lukt nog niet. We denken daarom dat ze net na drie uur of ongeveer kwart over 3 geboren zal moeten zijn (omdat er om 3 uur nog niets te zien was). Om 5 uur gaan we nog even bij Dunla kijken en dan staat de kleine spruit en Dunla heeft ook gezuiverd, goed zo meisje. Wel valt ons op dat Dunla eigenlijk helemaal niet naar haar baby omkijkt, ze accepteerd het wel als ze probeert te drinken maar ze verzorgt het niet en kijkt er niet naar om. We houden haar nog maar even lekker binnen zodat moeder en kind goed aan elkaar kunnen wennen. Misschien komt het door haar miskraam van vorig jaar, toen is ze bevallen en hoefde niet voor haar kindje te zorgen omdat het niet leefde, nu moet ze even leren dat je voor een levend kindje wel moet zorgen, maar gezien ze het wel accepteerd komt dat wel goed denken we, het heeft alleen even tijd nodig. Ook als ze de volgende dag naar buiten mag (het veulenweitje in , nog niet in de grote kudde) loopt ze gewoon bij haar veulentje weg dat dan hinnikend achter blijft, als ze dan een paar minuutjes heeft lopen hinniken gaat Dunla er wel naartoe en is lief voor haar maar we houden haar toch nog maar wat langer uit de kudde, eerst een goede moeder - kind band kweken en dan weer de kudde in. Manoek heeft de naam "Ismey" voor dit mooie meisje uitgekozen het betekend "onbekend" omdat het voor Dunla allemaal nog een beetje onbekend is om voor haar kindje te zorgen.







Ismey een paar uurtjes oud.






In 2014 is Dunla uitgeteld op 28 juni, haar uier groeit lekker en op 25 juni staat het 's-avonds lekker strak maar nog geen kegels, zoals wel vaker vraagt Manoek 's-avonds hoe het met Dunla haar uier is en ik zeg dat het nog zo'n beetje hetzelfde is als wat zij gezien heeft. Alsof Manoek het heeft aangevoeld heeft Dunla als we ons laatste rondje doen voor we gaan slapen super grote kegels aan haar uier hangen. Gauw in onze groeps app verteld en logischerwijs denken onze verzorgmeiden eerst dat ik een grapje maak omdat ik een half uurtje eerder nog zei dat er niet veel veranderd was maar het is toch echt waar. We gaan naar bed en zetten de wekker zodat we er zeker van zijn dat we de bevalling niet missen, we kijken vaak maar Dunla staat in de hoek van haar stal bij het hek en is de hele nacht niet van haar plaats gekomen, zelfs niet om even te eten, ze staat maar wat te dutten, niet onrustig, niks. De volgende morgen heeft ze nog steeds super grote kegels en we besluiten haar vandaag maar in het veulenweitje te houden zodat we ze goed in de gaten kunnen houden want vanmiddag hebben we een excursie en als we daar mee bezig zijn zien we ze niet als ze achter in de wei gaat liggen bevallen. 's-Middags komt ook Manoek en houdt Dunla ook in de gaten en tegen een uur of 4 druppelt de melk uit haar uier, nou dat kan niet lang meer duren, ook de mensen van de excursie hopen natuurlijk dat ze nu gaat bevallen maar dat doet ze niet. Manoek gaat even naar huis om te eten en is om een uur of 7 weer terug en dan zetten we Dunla metteen op stal met een extra dik strobed. Nou Dunla, doe je best we zijn er klaar voor. In het begin van de avond lijkt Dunla wel wat onrustiger als de avond ervoor maar hoe langer de avond vordert hoe rustiger ze wordt en ze gaat weer rustig staan slapen. Manoek zei dat ze tot 24:00 uur wil blijven wachten maar als ze dan nog niks doet gaat ze naar huis, de volgende dag namelijk examen en dat moet ook goed gaan. Zo gezegd zo gedaan en tegen twaalf uur gaan Manoek en Nienke (die is ook nog even gekomen) toch maar naar huis omdat Dunla toch nog steeds super rustig is. Wij hadden de wekker op 01:00 uur gezet om te kijken en toen we daarvan wakker werden lag Dunla eindelijk in haar stal, he he, ze ligt. Als we wat beter wakker worden zien we dat Dunla steeds achterom kijkt en als we nog beter kijken zien we dat er ook een veulentje naast haar ligt. Die stiekemerd, gauw gaan veulenen als er niemand kijkt, foei toch. Gelukkig is alles goed gegaan en hebben we er weer een mooi bruinbont hengstje bij. Manoek heeft hem de naam "Ilyan" gegeven dit betekend in het iers "knappe man" dit natuurlijk omdat het een knap kind is!!
Dunla met haar baby 9 uurtjes jong

Op 22 november 2014 bevalt Dunla alweer van een super klein veulentje, veeeeel te vroeg natuurlijk, arme Dunnie, volgend jaar geen veulentje voor jou.