"De bonte hoeve"

Zorgboerderij / Paardenmelkerij

Shea

1ste premie MERRIE















Dit is Shea, ze is een dochter van Donna en Hilko. We houden haar aan om onze fokmerriegroep te versterken net als haar grote zus Kelcy. Mama Donna en zus Kelcy zijn van zeer grote waarde voor onze zorgboerderij vanwege hun super relaxte karakter maar ook vanwege hun goede melkgift vandaar dat ook nu "kleine" zus Shea lekker bij ons mag blijven.

Shea met haar vaste verzorgster Sanne.

We hopen in de toekomst mooie veulens van Shea te krijgen.


links mama Donna en rechts papa Hilko




Shea mag in de zomer van 2020 samen met Cece in de weide lopen bij SD Elite en wordt dan ook gedekt door SD Elite. Ze is uitgeteld op 6 juni 2021.

Haar uier groeit al goed eind mei en op 24 mei zien we opeens kegels aan haar uier hangen dus houden we haar extra in de gaten. Maar wat er 's-nachts ook gebeurd, ze gaat niet liggen en staat rustig te eten. Op 25 mei houden we haar ook overdag dicht bij huis en houden haar goed in de gaten. 's-Avonds gaat ze met hele dikke klodders aan kegels weer op stal onder de camera's en gaan we "op wacht" zitten. Ze is niet echt rustig op stal, loopt rondjes en gaat weer een tijdje rustig staan, dan weer rondje lopen en schrapen met haar voorbeen en dan weer volkomen rust. Phoe, dit kan wel weer eens een lange nacht gaan worden. Dan eindelijk om 10 over 12 gaat ze een keer liggen en weer staan. Omdat ze al zo lang onrustig is gaan we maar gelijk kijken. In de stal aangekomen zien we inderdaad al een blaas. Shea gaat weer liggen en we gaan kijken of het veulen goed ligt. Phoe wat een dikke beentjes zeg. Het veulen ligt gelukkig wel goed en we gaan haar helpen. Gelukkig dat we samen zijn want Shea heeft het er best wel moeilijk mee, het is een groot veulen en dat voor een eerste valt niet mee. Maar met z'n allen klaren we de klus en er wordt een prachtige zwartbonte hengst geboren, super leuk getekend. Goed gedaan Shea, rust nu maar lekker uit. Sanne geeft hem de naam Egon wat in het iers: "vurig" betekend.


Omdat Egon zo'n prachtig veulen is geworden besluiten we Shea weer met SD Elite te dekken en daarom mag ze na Egon zijn geboorte lekker in de wei bij SD Elite. In 2022 is ze uitgerekend vanaf 10 mei. Haar uier groeit goed en op 29 april heeft ze zelfs al kleine kegeltjes, sow das mooi op tijd, doe je goed Shea. Maar 30 april is alles weer rustig en heeft Shea geen kegeltjes meer. Op 4 mei zijn er wel weer kegeltjes en 5 mei druppelt er zelfs al wat melk uit haar uier maar verder gebeurt er nog niks, we blijven thuis, als we afspraken hebben doen we die alleen en niet samen zodat er altijd iemand bij Shea is en zo verstrijken de uren. Op 6 mei hebben we een afspraak in Rotterdam waar we echt allebei naartoe moeten dus voor de zekerheid maar verschillende mensen gevraagd of ze Shea in de gaten konden houden en natuurlijk kan dat, maar we hopen nog steeds dat ze het voor 6 mei zal doen, het kan nu toch niet lang meer duren?? En gelukkig. Op 6 mei om 6 uur 's-morgens gaat Shea eindelijk liggen en persen. Snel ernaartoe maar in de stal aangekomen schrikken we ons rot. ow jee, er steken 2 dikke pootjes naar buiten maar ook......... 2 hele dunne pootjes. We weten meteen dat dit om een tweeling moet gaan want pootjes van dit grote verschil kan niet van 1 veulen zijn. Snel de dierenarts gebeld en die kan er binnen een kwartier zijn. Adri gaat met Shea op de veulenwei lopen om zo de bevalling wat uit te stellen tot de dierenarts er is en Conny zet alvast water klaar en handdoeken. Wat duurt een kwartier dan lang zeg, de minuten tikken voorbij en als er 13 minuten om zijn valt Shea neer en begint te persen, ze kan niet meer opstaan. Dan maar helpen zonder dierenarts. Conny maakt de placenta kapot (red bag delivery) en pakt de dunste pootjes vast en begint zachtjes te trekken. Dat gaat super makkelijk, het eerste veulen wordt geboren en.......... het leeft!!!!!! wat goed. Adri pakt de twee dikkere pootjes en ook die bevalling gaat super vlot en er wordt nog een prachtig merrieveulen geboren en.......... ook die leeft!!!!! Hoe bijzonder is dat???? Dan is ook de dierenarts er en die kan alleen maar constateren dat er twee volgroeide gezonde veulentjes geboren zijn. De eerste is wel super klein ook tweede is klein maar wel wat groter, maar toch, ze leven allebei, wat zijn we trots en blij.

En wat zijn ze mooi. De kleinste is een silverbruin merrietje en de grotere is een zwartbont merrietje.


Het ziet er gelukkig goed uit voor de tweeling, ze leven, gecontroleerd door de dierenarts, ze zijn gaan staan, gaan lopen en gaan drinken. Wow wat zijn we blij. Het beloofd een mooie nacht te worden met temperaturen van boven de 13 graden dus we besluiten om het jonge gezinnetje buiten te laten. Shea vind het soms wel lastig om op twee kinders tegelijk te passen want dan loopt de ene weer hier en ligt de andere daar en dan weer andersom. Buiten is meer plek en zodoende minder kans dat ze per ongeluk op één van de veulens gaat staan terwijl ze met de andere bezig is. 's-Nachts loopt ze in het weitje naast onze slaapkamer en we kijken dan ook regelmatig even naar buiten en alles ziet er goed uit, dan slapen ze en dan weer even wakker. Als we 's-morgens om 6 uur kijken liggen ze allebei helemaal plat te slapen en Shea staat ertussen, zo mooi om te zien. Als we een half uurtje later weer kijken is de kleinste wakker en gaat staan en drinken maar de grootste slaapt nog, als de kleine uitgedronken is loopt Shea naar de grootste toe en drukt haar neus er zachtjes tegen. Er gebeurt niks dus Shea drukt er nogmaals tegen, weer niks en dan loopt ze door. Ow nee, dat ziet er niet goed uit dus we gaan gelijk kijken. Buiten aangekomen gaan we naar het veulen maar die is overleden. Ow neeeeee, hoe kan dat nou, het ging zo goed, en dan nog wel de grootste, we hadden eerder verwacht dat het kleintje het niet zou overleven. Maar we beseffen goed dat die er ook nog niet is, ze is zo klein. De volgende dag komt de dierenarts weer om haar te controleren en een SNAP-test (controleren of ze wel genoeg antistoffen heeft binnen gekregen via de biest) af te nemen. Hart, longen en alles klinkt super bij de kleine en na een paar uur krijgen we de uitstlag van de SNAP-test en ook die is gelukkig helemaal super. We krijgen het advies om haar ook te wegen zodat we de komende dagen kunnen kijken of ze wel genoeg aankomt. Dat doen we. Ze woog met 3 dagen oud precies 20 kg en na anderhalve week weegt ze al 29 kilo, We hopen zo dat deze kleine spruit het gaat redden. Sanne geeft haar de naam "Enya" dit betekend in het iers "little fire", deze naam omdat ze zo super klein is maar wel ontzettend dapper. Prachtige naam voor een klein dapper veulentj e.

Enya links 9 dagen oud en rechts 14 dagen oud. Ze groeit als kool en we hopen dat ze een grote meid mag worden.